emanetçi dükkânı > şiirler > toprak kokuyor gece
tek kişilik bir yalnızlık ordusuyum
ıslak gecede.
ve tek şahidiyim nasırlaşmış yalnızlığımın.
toprak kokuyor gece.
dalgaların sesini duyuyorum;
uğruna millerce yol katettikleri
sahile kavuşmanın coşkusu var seslerinde.
oturup bir teknenin kenarına,
rakımı yudumlamak geçiyor içimden.
sevdiğim kadın elini uzatıyor.
ama, çok uzaklarda kaldı,
mümkün değil,
o kadar uzağa erişemem.
fenerimin parafini bitmek üzere,
sabahı selamlarken ilk aydınlanmalarla.
ve topak kokuyor gece.
...eski aşklar emanetçisiyim ben
nice öyküler taşırım yüreğimde
hiçbirinin sahibi yok
tek kahramanıyım öykülerimin...
...yanlış öğretmişler bize
en çok
yüreği üşürmüş insanın
tutan olmazsa eğer
ellerinden...
Yorum Gönder Yorum Oku
Sayfa <<< 2 / 2
© 2008 - 2010 Emanetçi.
