emanetçi dükkânı > şiirler > balkız
sen varken,
güneş doğmasa da umursamazdım;
gözlerin vardı.
koyardım güneşin yerine.
karanlıklar esir edemezdi beni.
oysa şimdi öyle korkuyorum ki;
gün olur hani,
güneş doğmazsa diye.
sen gittikten sonra çok şey öğrendim;
sevgilim olmasının,
sevdiğim de olduğu anlamına gelmediğini öğrendim mesela.
bunu öğrenmek,
düşündüğümden daha çok şey aldı benden.
bilirsin;
insan, kendisiyle aynı masallara inanacak
biri(leri)ni arıyor hep.
senden sonra masal anlatmayı bıraktım artık;
bugünlerde hiç kimse masallara inanmıyor.
çocuklar bile!
ne yazık, ne yazık!
öylesine yenik düşmüşler,
öylesine yitip gitmişler ki
yaşadıkları hayat karşısında.
...eski aşklar emanetçisiyim ben
nice öyküler taşırım yüreğimde
hiçbirinin sahibi yok
tek kahramanıyım öykülerimin...
...yanlış öğretmişler bize
en çok
yüreği üşürmüş insanın
tutan olmazsa eğer
ellerinden...
© 2008 - 2010 Emanetçi.
