emanetçi dükkânı > şiirler > yollar
veysel'in kara toprağı vardı;
tırmaladıkça yüzünü,
gül ile karşılayan,
her gün o'nu tepesinde götüren.
benim de yollarım var;
ben ezdikçe onları,
bir ah bile demeden
daha uzaklara taşıyan beni.
lakin;
hep bir şeyleri eksik yapıyorlar
ya da sanırım ben eksiğim;
nereye götürürlerse götürsünler beni,
ben hala aynı yerdeyim.
...eski aşklar emanetçisiyim ben
nice öyküler taşırım yüreğimde
hiçbirinin sahibi yok
tek kahramanıyım öykülerimin...
...yanlış öğretmişler bize
en çok
yüreği üşürmüş insanın
tutan olmazsa eğer
ellerinden...
Yorum Gönder Yorum Oku
Sayfa <<< 2 / 2
© 2008 - 2010 Emanetçi.
