emanetçi dükkânı > şiirler > unutarak unutulmak
unutarak unutulmak
unutulmaktan korkardım en çok;
nice ürkek eli birleştiren sımsıcak
konserlerin baş kahramanı olduğu günleri
arayan özlemle,
şimdilerde çoktan tozlarla kaplanmış
eski piyano gibi.
ya da nice ölümleri bildiren,
veya doğumları müjdeleyen,
boş sayfalara renkahenk baskılar yaparak,
şimdilerde bir dirhem boya kokusuna
hasret matbaa makinesi gibi.
ya, nice mutlu anları ebedi kıldıktan sonra
yokluğa terk edilen fotoğraf makinesine
ne demeli?!
unutulmaktan korkardım en çok;
hiç unutmayacağımı düşünerek.
daha betermiş unutmak,
bütün hatıralara ihanet etmek…
tüm yükü sırtına vurup,
adına zaman diyerek,
vefasızlığımızı örttüğümüz günah keçisi,
sildiğinde seni ömrümden,
anladım.
...eski aşklar emanetçisiyim ben
nice öyküler taşırım yüreğimde
hiçbirinin sahibi yok
tek kahramanıyım öykülerimin...
...yanlış öğretmişler bize
en çok
yüreği üşürmüş insanın
tutan olmazsa eğer
ellerinden...
Yorum Gönder Yorum Oku
Sayfa 1 / 1
© 2008 - 2010 Emanetçi.
