emanetçi dükkânı > şiirler > mutlu olmayı öğreniyoruz
mutlu olmayı öğreniyoruz
(hem de küçücük şeylerle)
yaşamak gerek; yaşadığının farkında olmak...
çok uzaklarda açan bir tomurcuğun varlığını hissetmek...
bir bebeğin gözlerinin içine bakıp hayaller kurmak...
yaşamak gerek; yaşamın kıyısında ölüme meydan okurcasına.
bir yakamozun ışığında saklıdır yaşama sevinci;
sevgilinin pamuksu teninde,
ürkek dokunuşunda gizlidir.
kafesteki kuşun çaresizliğinde,
avucumuzun içinden uçup giden gençlikte,
ufukta batmaya yüz tutan güneşte saklıdır yaşama sevinci.
bir tavla zarında saklıdır hayat;
dostlarla karşılıklı içilen bir bardak çayda saklıdır.
yağmur altında yürümektir; ıslandığını umursamadan.
yemek pahasına tokatı suratına,
hiç tanımadığın güzel bir kadına verilen çiçektir hayat.
...eski aşklar emanetçisiyim ben
nice öyküler taşırım yüreğimde
hiçbirinin sahibi yok
tek kahramanıyım öykülerimin...
...yanlış öğretmişler bize
en çok
yüreği üşürmüş insanın
tutan olmazsa eğer
ellerinden...
Yorum Gönder Yorum Oku
Sayfa 1 / 1
© 2008 - 2010 Emanetçi.
