emanetçi dükkânı > şiirler > içi boş insanlar olduk
içi boş insanlar olduk
içi boş insanlar olduk;
gözleri görmeyen, kulakları duymayan.
aşık bile olamayan,
korkak insanlar olduk.
sanki bir zorunlulukmuş da yaşamak,
sırf bu nedenle yaşıyormuşuz gibi;
yalnızca nefes alıp veren canlılar olduk.
oysa yüzü güneşe dönük olmalı insanın hep;
sımsıcak umutları olmalı.
sevgi, yüreğine dolmalı insanın;
umutlarına yelken olmalı.
gönülden görebilmek için herşeyi,
gözleri görmez mi olmalı insanın,
veysel misali.
kurutmak en kolayı.
iş ki, yürek ister yeşertmek bir çiçeği.
Yorum Gönder Yorum Oku
Sayfa 1 / 1
gözlerim kapalı yürüyorum
bir bilinmeyene
gönlüm bir damla gözyaşı kadar ıslak;
solmuş bir gül kadar kuru bu gece
© 2008 - 2010 Emanetçi.
