emanetçi dükkânı > şiirler > arsız yalnızlığım
arsız yalnızlığım
"ağla." diyorsun;
"ağla."
"ağlamak insanlıktandır."
"utanılmaz ağlamaktan."
haklısın.
öyle ya,
insan olmaktan utanılır mı hiç?
utanılmaz tabi.
lakin, yoksa başını yaslayıp
ağlayabileceğin bir omuz, doyasıya
ya da gözyaşını silecek bir el.
neden ağlayasın ki!?
bir değer taşımalı ağlamak;
örneğin; bir ölüyü diriltmeli,
giden sevgiliyi geri getirmeli mesela,
veya, zincire vurmalı arsız yalnızlığımı.
...eski aşklar emanetçisiyim ben
nice öyküler taşırım yüreğimde
hiçbirinin sahibi yok
tek kahramanıyım öykülerimin...
...yanlış öğretmişler bize
en çok
yüreği üşürmüş insanın
tutan olmazsa eğer
ellerinden...
Sayfa 1 / 2 >>>
© 2008 - 2010 Emanetçi.
